คนที่ชั้นรักทำไมถึงมีแรงมากมาย
ที่ทำให้ชั้นหายใจจุกๆ เจ็บๆที่อกยังไงบอกไม่ถูก
น้ำตาที่ไม่ได้ไหลมานาน
ก็ถูกกลั้นออกมาโดยไม่สามารถหยุดได้
ความคิดในสมองเรื่องเรียนเรื่องงาน
ถูกแทนที่ด้วยความคิดถึง ทั้งหึงทั้งหวง
ใจที่สั้นไม่เป็นจังหว่ะ สับสน วุ่นวาย
กระวนกระวาย บวกกับคำถามมากมาย
กระโจนเข้ามา จนล้น ล้น ล้นแล้วล้นอีก
ชั้นเต็มไปด้วยรัก
ชั้นทำอะไรไม่ได้เลย นอกจากรัก
มันเจ็บ
มันทุกข์ใจ
มันไม่ดีเลย
เฮ้อออออ..............
ชั้นจะทำไงดี
จะผ่านช่วงเวลาที่แสนทรมารนี้ยังไงดี
มีใครเคยเป็นมั้ย
ช่วยบอกชั้นที
ว่าชั้นควรทำยังไง
......
1 comments:
พี่ถิงเราเคยมีประสบการนี้แต่ถ้าบอกพี่ถิงไป
ไม่รู้จะมองความคิดเรางี่เง่าไมน่ะค่ะ
เราชอบพี่ถิงเรารักพี่ถิงเราอยากช่วยพี่ถิงให้หลุดจากความเศร้า
พี่ถิงอย่าโทษว่าเค้าไม่รักพี่ถิงพี่ถิงต้องคิดว่าเราผิดเองที่รักเค้าความทุกเกิดจากความคิดของเราเพราะชะนั่นเราต้องหยุดความคิดของเราเองเราต้องหยุดรักค้าน่ะค่ะ
เรารู้ว่ามันยากและทรมานมากแต่ถ้าเราไม่ได้เกิดมาเพื่อคู่กันแล้วจริงๆสักวันพี่ถิงจะมีวิตดีๆกับคนใหม่ๆแล้วจะเก็บเรื่องราวดีๆของเค้าและพี่ถิงไว้
เวลาจะช่วยเยียวยาทุกสิ่งทุกอย่างน่ะค่ะพี่ถิง
สู้ๆน่ะค่ะเราเป็นกำลังใจให้พี่ถิงรักพี่ถิงมากๆน่ะค่ะ
:)
Post a Comment