สับสน

ความสับสน ลังเล

ระหว่างสิ่งที่ดีกับสิ่งที่รัก

มันทำให้ถิงใกล้บ้า

ปวดหัว ตื่อๆมึนๆงงๆชะมัด

แย่จัง

สิ่งดีๆ คนดีๆ ทางเลือกดีๆ วนเวียนผ่านเข้ามาในชีวิต

ทั้งๆที่รู้ว่าดี 

ทั้งๆที่รู้ว่าควรรักษาไว้

บ่อยครั้งถิงเลือกที่จะปฎิเสธมัน มองข้ามมัน....

และบ่อยครั้งที่ถิงเลือกที่จะรับมัน 

....รับสิ่งที่ดีให้กับชัวิต

แต่ไม่นาน ...."ความเบื่อ"ก็เข้ามาบีบให้ถิงหยุด

มันสอนให้ถิงเลือกในสิ่งที่ใจถิง "รัก" 

สอนให้ถิงรักความสุขของตัวเอง

สำหรับ
สิ่งที่รัก คนที่รัก ทางเดินที่รัก
แต่หล่ะเวลา ถิงดูมีความสุข
มันทำให้ถิงยิ้ม และหัวเราะเสมอ
ถิงเจอคนมากมาย ไปในสถานที่มากมาย
อยู่ในที่ที่ถิงมีแต่ความสุข

หากแต่วันนึงที่ถิงรู้สึกเหนื่อย ถึงเวลากลับบ้าน
มีเวลามากพอที่จะใช้เวลาอยู่คนเดียว...คิดคนเดียว

ถิงเริ่มสับสน
สับสนว่า "ถิงกำลังทำอะไรอยู่"
สับสนว่าถิงเลือกถูกเเล้วใช่มั้ย?
ความฝันเเละอนาคตของเราดูไกลกว่าที่เคยเป็น
ถิงสับสนจัง...
และ
ช่วงเวลานี้ก็เช่นกัน
สับสน คิดไม่ออก บอกไม่ถูก
นั่งคิดเเล้วคิดอีก
ลังเล ไม่เข้าใจ ในคำตอบ
หัวใจตอบอย่างนึง สมองกลับตอบอีกอย่างนึง
ทำไงดี
?

หลายคนคงเคยเป็นแบบถิง
หลายคนคงเคยสับสนแบบถิง
บางคนเลือกในสิ่งที่รักต่อไป
ถิงเองก็เหมือนกัน
...
แต่วันนี้กลับไม่ใช่
วันที่ถิงรู้สึกโตขึ้นอีกนิดนึง
ถิงพบว่า "อนาคต" ก็คือเรา ในอีก 10ปี20ปีข้างหน้า
เราที่ต้องการความสุข ความสนุก และความสำเร็จในหน้าที่การงาน
เราที่ต้องเริ่มยอมรับเเละเปลี่ยนแปลงบางอย่างในชีวิต

หันกลับไปเลือกสิ่งที่ดี
เลือกเจอแต่คนดีๆ
เปิดรับในโอกาสดีดี

จะเลือกในสิ่งที่เหมาะสมกับเรา
ซึ่งไม่ต้องดีมาก
และไม่ต้องชอบมาก
แต่สำคัญว่าต้องเหมาะสมมาก.......... คงเท่านั้น

จำไว้ "ต้องอดทนน่ะถิง"

เตรียมน้อม

วันนั้นชั้นไปโรงเรียน
ชั้นเจอคุณลุงยาม
เจอพี่พี่ น้าน้าสุดใจดีที่โรงอาหาร
เริ่มเจอน้องๆที่น่ารัก
ทั้งที่ชั้นรู้จักและเพิ่งรู้จัก
ชั้นเดินขึ้นไปตามชั้นเรียน
แวะวนหมวดต่างๆอย่างคุ้นเคย
พบเจออาจารย์ชั้นยกมือไหว้
คิดถึงมากชั้นยิ้มเเละวิ่งเข้าไปกอด...

......

ถิงกลับมาขอบคุณทุกสิ่งทุกอย่าง.ทุกคน
ขอบคุณที่ทำให้ถิงมีวันนี้

ขอบคุณสำหรับทุกอย่าง
..

คุณค่า

"บางสิ่งที่ไร้ซึ่งมูลค่า อาจเเปรเป็นล้ำค่า
เพียงเเค่หนึ่งใจ ..... เฝ้ารักจน เปรียบ 'ประเมินค่าไม่ได้'"

รักรักรัก

.ลูกมีวันนี้ได้เพราะลูกมีแม่ที่น่ารัก 

พรุ่งนี้และวันต่อๆไปของลูกก็เช่นกัน 

ลูกจะทำเพื่อแม่

จะทำให้แม่ภูมิใจ....

รักแม่น่ะ

bad day

วันศุกร์ที่ผ่านมาไปถ่ายงานที่เอกมัยซอย10
วันศุกร์ เอกมัย เย็นๆ เป็นอะไรที่ไร้ซึ่งคำบรรยายมากๆ
ขาไปรถติดสุดๆบวกกับตั้งแต่พรุ่งนี้ เสาร์ อาทิต จันทร์ เป็นวันหยุด
คนก็ออกมาทำธุระ เป็นทางการกันให้มันเสร็จๆ

รถเยอะแบบไม่ขยับ
ตัดสินใจลงรถแท๊กซี่ตั้งแต่อยู่บนสะพาน
เดิน ต๊อกต๊อกไปธ.กรุงไทยหน้าซอย แจ๋มจันทร์
วันนี้เท่ห์สุดๆ
ไปทำงายด้วยวินมอไซ ...
ซิ่งไป หัวฟูไป ร๊อกสตาร์สุดๆ
แซงซ้าย แซงขวา 3นาทีก็ถึง
(ครั้งนี้แหละพึ่งเข้าใจว่ามอไซทั้งเร็วทั้งแรง
ถึงก็เร็ว .............ตายก็เร็ว)
ทำงานทำงาน

ถ่ายเสร็จตอน 5 โมงเย็น
โอ้วววววว fucking traffic still in bad mode*
กลับบ้านยังไงดีหล่ะ
ขึ้นแท๊กซี่ตรงนี้ไม่ไหวแน่
คันที่อยู่ตรงหน้า 10นาทีเเล้วยังไม่ไปไหนเลย...

มีทางเดียว ....เดิน
อื้มใช่ เดิน....
แบตบีบีดันหมดอีก
ระหว่างทางถิงเลยแวะร้านขายข้าวร้านนึง
ขอไม้จิ้มฟัน เพื่อถอดซิม สลับกับiphone เอาไว้เล่นเนต
เดินไป เดินไป..
ฟิว ร๊อกสตาร์ อารมชิว5555+
และเเล้วถิงก็เดินถึงซอยแจ่มจันทร์ (อันนี้เรื่องจริง)หลายโลอยู่

นึกอะไรออกพอดี
เเล้วบอกกับตัวเองในใจว่า วันนี้โชคดีจังที่เดินมา
ถิงขับรถผ่านร้านเฟอนิเจอร์ร้านนี้เกือบทุกวัน
ไม่เคยได้เข้าไปเลย (ไม่เคยมีที่จอดรถ)

วันนี้แหละ
ฤกษ์งามยามดี
เข้าไปชมสักหน่อย
.....สวยจริงอะไรจริง
เดินถามไปถามมา ก็ปาเข้าไปมืดซะเเล้ว

....รถยังไม่หายติดเลย ถิงใกล้บ้าเเล้วเวลานั้น
จะเดินข้ามสะพานไป สี่แยกพระรามเก้าก็ ยังไงยังไงอยู่
จำเป็นจำใจ ต้องเดินขึ้นแท๊กซี่
......
ผ่านไป10นาที ยังอยู่บริเวณเดิม
ผ่านไป20นาที ก็ไม่ไกลจากเดิมมาก
ผ่านไป30นาที ยังไม่ถึงสี่แยก

โอ้วววไม่น่ะ อยู่คนเดียวเหงาก็เหงา
บีบีเอ็มไม่มีแบต iphone ก็เหลือแบตนิดเดียว
ง่วงก็ง่วง นอนก็ไม่กล้านอน
อะไรมันจะแย่เท่านี้ คงไม่มีอีกเเล้ว

ถึงบ้านร้อง เฮ้ออออออออ ยาวๆ
ค่ารถ 300 นั่งบื้อในรถอีก ชั่วโมงครึ่ง

.....
แย่ๆแบบนี้ ก็คงไม่ต่างกับ ถิงขับรถไปเอง ต้องหาที่จอด
ทิ้งรถไม่ได้ รถติดก็ต้องติดอยู่บนรถ
แถมขับเอง ง่วง เองก็หลับ อีก

โชคร้ายหรือโชคดี ดีน่ะ ?
หรือวันนี้เป็น bad day*

สิ่งไร้สาระทำมึน

ใครใครก็มีช่วงเวลามึนมึน งง งง กงกงกันทุกคน

มันจะตื้อๆ อึนอึนบอกไม่ถูก

ไม่อยากทำไร ไม่อยากพูดคุยกะใคร

อยากนอน เฉยๆ นั่งเฉยๆ บีบี บ้าง อะไรบ้าง--

อึนต่อ

อึนต่อ

อึนต่อ

งง ต่อ

เมื่อไหร่มันจะหายหล่ะเนี้ย

บางที่สิ่งที่ทำให้เราไม่มีสมาธิ อาจจะเป็น เรื่องรกๆมากมายกายกอง

ที่วนไปก็วนมาในหัวเราอยู่เรื่อยๆ

จนบางที่สมองก็ไม่เหลือพื้นที่พอให้จดจำสิ่งที่ควรจำ

ใครแฟนใคร

เลิกกันตอนไหน

คนนั้น คนนู้น คนนี้ เสริม นั้น เสริมนู้น เสริมนี้บ้าง

สวยบ้าง อิจฉาบ้าง เก็บกด อยาก แสดงความเห็นบ้าง

ดูข่าวบ้านเมือง จริงจัง เเละรักประเทศ อย่างจริงใจ

รับปรึกษาปัญหา คู่รักแตกหัก ร่วมทั้ง หาคู่ให้หนุ่มสาว ชาวโสด

บล๊า บล๊าา บล๊าา....

ตื้ออ กันเลยที่เดียว

ลองมาลบเรื่องรกสมองกันดูมั้ย

.....

ลองเขียนทุกอย่างที่วนเวียนอยู่ในหัวออกมาให้หมด

อ่านมัน เเละจัดลำดับความสำคัญให้ได้

อะไรที่ไม่เกี่ยวกับเรา

เขึ้ยทิ้ง ฟิ้ว ฟิ้ววว

อะไร สำคัญ จำเป็น ก็เก็บเอาไว้

เพิ่มสมาธิอีกนิด

ลองวาดภาพประกอบลงไปด้วยดีมั้ยย

เอาเลย ให้เต็มที่ งานนี้ไม่ได้เอาไปส่งประกวด

แต่อย่างใด เพราะฉนั้นไม่ต้องเกร็งน่ะจ่ะ5555+

.....

หัวคงเบาขึ้น สบายขึ้น ตัวเราก็คงยิ้มได้มากขึ้น

ที่สำคัญ จำไว้เลย

อย่าสนใจคนรอบข้างมากจนลืมสนใจตัวเอง

รักคนรอบข้างได้แทคแคร์ได้ แต่ที่สำคัญต้องรักตัวเองก่อน.

อย่าไปนั่งพยายามเปลี่ยนแปลงคนอื่น ให้เป็นแบบที่นึกคิด

เพราะมันเหนื่อยเปล่า

เหนื่อยทั้งกาย เหนื่อยทั้งใจ เเละ กำลังที่มีในตัว

ลองเปลี่ยนตัวเองเป็นคนใหม่

ให้ทุกคนได้เห็นและ ร้อง .ว๊าวววววว"ดีกว่ากันเยอะเลย..

^______________^ ชิ๊วๆๆ สิ่งไร้สาระ