พยายามก็เพียงพอ .

ไม่มีใครในโลกที่เก่งขนาดรู้ว่าคนอื่นต้องการอะไร

ไม่มีเครื่องมือชนิดไหนเลยที่อ่านความรู้สึกคนได้ จิงมั้ย?
ถิงเองเคยทำให้คนรอบข้างเสียใจเสียความรู้สึก
กับความเป็นเด็กเเละความเอาเเต่ใจตัวเองของถิง
มานับครั้งไม่ถ้วน.
รู้มั้ยทุกครั้งเวลาที่ถิงทำร้ายความรู้สึกคนอื่น
ทำให้คนรอบข้างเสียใจถิงหลอกตัวเองทุกครั้งว่า
ถิงไม่ผิดหลอก ถิงจะรู้ได้ยังไงว่าเค้าชอบหรือไม่ชอบ
เพราะถิงไม่ใช่เค้าหนิ ถิงเอาใจคนรอบข้างทุกคนไม่ได้หลอกน่ะ
ถิงเอาใจได้เเค่คนสองคนเท่านั้น
เเละอีกอย่างถ้าถิงรู้ถิงคงไม่ทำหลอก
.
เเน่นอนมันเป็นความคิดที่เด็กเเละเเคบมาก
บอกตัวเองว่า เปลี่ยนซะใหม่!!
ไม่ต้องไปนั่งเอาใจคนรอบข้างทุกคนน่ะ
เพราะเราทำไม่ได้หลอก
ถ้าทำได้ก็ต้องเสียความเป็นตัวของตัวเองไป
ซึ่งไม่คุ้มไม่คุ้มเลย
เเต่มาลองเเทนเราเป็นเค้าคนนั้นดีกว่ามั้ย
เเล้วถามตัวเองสั้นๆว่าถ้าเป็นเรา
"จะเจ็บมั้ย ?"
"จะรู้สึกยังงัย ?"
เเค่นี้ก็คงพอเเละได้คำตอบเเล้ว
สุดท้ายถึงผลลัพธ์ที่ออกมาจะเหมือนเดิม
เเต่อย่างน้อยเราก็พยายาม
พยายามที่จะเข้าใจคนรอบข้าง
ที่สำคัญทุกอย่างอยู่ที่ใจ
ไม่สำคัญเลยว่าใครจะให้อภัยเรามั้ย
สิ่งสำคัญที่สุด คือถ้าเรากล้าขอโทษตัวเองในสิ่งที่เราทำผิด
"ยอมรับเเละเปลี่ยนเเปลง"
เเละอย่าเสียเวลากับการเปลี่ยนอดีตที่เป็นไปไม่ได้
เเล้วจะรู้เลยว่าการให้อภัย "ตัวเอง" ยากกว่า
การที่คนอื่นมาให้อภัยเราเป็นไหนๆ

เพราะเรารู้ดีที่สุด
ว่าเกิดอะไรขึ้นกับเรากันเเน่
จิงมั้ย?


ps.ขอบคุนทุกคอมเม้นมากๆน่ะ
จะตั้งใจเขียนให้ดีที่สุด
รักกำลังใจดีดีเสมอ