กลับมาจุดที่ควรเริ่ม

รู้คนอื่นอ่ะรู้จริง

แล้วเรื่องตัวเองอ่ะรู้ยัง

ชีวิตเพื่อนอะรู้ดี

แล้วชีวิตตัวเองหล่ะรู้จักยัง

เข้าใจเพื่่อน รู้ใจเพื่อน รักเพื่อนเป็นอย่างดี 

แล้วตัวเองหล่ะ  

เคยเข้าใจ เคยทำ ความรู้จัก

หรือเคยที่จะรักตัวเอง บ้าง  ...เคยมั้ย ?

ยิ่งโลกหมุนเร็ว เทคโนโลยีหมุนตาม

สิ่งต่างๆถูกพัฒนารวดเร็วอย่าน่าตกใจ

ใจคนหลุดลอดไปกับวัดถุ และกระแสสังคม

เราทุกคน

แสวงหา เป็นเจ้าของ จิตใจจับจองไปกับของนอกกาย 

วิ่งไหลไปกับกะแสสังคม ที่ใครก็ไม่รู้สร้างขึ้น.........

ดารา นักร้อง เกาหลี  แบ๊วๆ สร้างสิ่งที่ไม่รู้จบ
กระแสพัฒนาหน้าตา ผิวพรรณ สวยจนไม่มีเค้าโครงเดิม




ทุกคน

ไกลจากตัวเอง

ไกลจากความเป็นจริงที่เราเป็น
กลายเป็นอะไรก็ไม่รู้

จนเราแทบไม่รู้จักตัวเรา

ไม่รู้ว่าตัวเรา ชอบ ไม่ชอบ อะไร

สิ่งนั้นดี ไม่ดี หรือควร ไม่ควรจะทำยังไง

เราเข้าใจทุกอย่าง เรียนรู้อย่างตั้งใจ กับทุกสิ่ง

พยายามรู้จัก ทุกคนรอบๆกาย  

ยกเว้นแต่ "เรา"

เราพูดคุยกับเพื่อนต่างหน้า ทั่วทั้งโลก
แต่เรากลับลืมที่จะพูดคุยกับตัวเอง หรือแม้แต่น้องสาวที่อยู่เพียงตรงข้ามห้อง


เราหาวิธีช่วยกัน รณรงค์ใหญ่โต รักษาสิ่งแวดล้อม ลดโลกร้อน.....
ทั้งๆที่ไม่เคยช่วยแม่ที่บ้าน ล้างจานเลยด้วยซ้ำ

อย่าไปไกลกว่านี้เลย

กลับมาที่ตัวเองก่อน

หาที่เงียบๆ ทำจิตใจให้สบาย 

คิดถึงตัวเรา อารม ความรู้สึก นึกคิดให้ดีดี

คิดถึงความชอบ ไม่ชอบ

สวมเสื้อผ้าทั้งหมดที่มี 

ถามตัวเองทีหล่ะตัวๆ ว่า"มันเหมาะสมกับเรามั้ย"

ค่อยๆหาจุดด่อยแล้วลองเปลี่ยนแปลงมัน

จุดเด่น ความสามารถ ที่มี

สนับสนุน มัน พัฒนามันให้ไกลที่สุดเท่าที่ทำได้

ใช้เวลาอย่างมีตัวตน

อย่าใช้ตน เสมือนไร้คุณค่า หลบๆซนๆ ปิดหน้าปิดตาไปวันๆ


หาตัวเองให้เจอ รู้จักตัวเองให้พอ แล้วรักตัวเองให้เป็น


แล้วโลกนี้จะน่าอยู่สำหรับทุกคน ......
เกิดมาทั้งที ทำอะไรกับอยู่ ?