ใจที่ว่างเปล่า
เคยมั้ยรู้สึกเบื่อๆ เหงาๆ ชีวิตไม่มีอะไร ......
รู้สึกว่างมาก ไม่รู้อะไรยังไง ต่อดี
ไปเที่ยวกลับมา ก็เซง
เล่นเกม เดี๋ยวๆก็เบื่อ
คุยกับใคร ไปไปมามา แล้วก็ หาย .......
ตึงงงงงงง
เอาอีกและ
เหงาอีกแระ
ว่างมาก อีกแระ
...................
ถิงสังเกตุน่ะว่า ความรุ้สึกเหงาๆเปลี่ยวๆนี้
เกิดขึ้นทุกครั้งที่ผิดใจกับเพื่อนรัก อกหักจากแฟน คนที่เราแคร์
ทุกครั้งที่มีเรื่อง fail fail ในชีวิต ...สอบตก เงินหาย พ่อแม่ชวนทะเลาะ
และท้ายสุด อารมเหงาที่ว่า เกิดขึ้นในทุกๆคืน ที่บ้าน ก่อนจะนอน
ยิ่งนอนไม่หลับก็ยิ่งเหงา ....
เคยคิดกันมั้ย .....เมื่อไหร่ ?
เมื่อไหร่จะมีอะไรสักอย่าง
ใครสักคน มาเติมเต็มช่องว่างๆนี่สักที
.....
จริงๆแล้วไม่มีหรอก
ใครที่จะอยู๋เป็นความสุขให้เราชั่วชีวิต
ไม่มีหรอกอะไรที่จะไม่จากเราไปไหน
ไม่มีอีกเหมือนกัน ใคร ที่จะรักและมั่นคงกับเรา
นอกจาก ตัวเราเอง
ถิงว่า
เราทุกคนเกิดมาตัวคนเดียว
และต้องจากไปด้วยความว่างเปล่าคนเดียวทั่งนั่น
สิ่งที่ดีที่สุดที่เรามี ตั้งแต่วันแรกจนวันสุดท้าย คือ
ร่างกาย
จิตต์
และ สติมากพอที่จะรับผิดชอบชีวิตตัวเองได้
เพื่อนที่ดีที่สุดที่เรามี ซึ่งจะไม่มีวันทิ้งเราไปไหน
คือตัวเรา
คนที่เราบังคับให้จงรักภักดี สม่ำเสมอ รักรักแต่เราได้
ก็คือเราอีกนั่นแหละ
ถ้าเรามีสติพอที่จะรู้จักตัวเอง
เวลาว่างที่เหลือ เราจะพัฒนาตัวเองให้ดีกว่าที่เป็นอยู่
ถ้าเรามีสติพอที่จะรักตัวเอง
เราจะไม่เสียใจ หากใครบังเอิญไม่รักในเรา
ถ้าเรามีสติพอที่จะอยู่ได้ด้วยตัวเอง
เราจะยังยิ้มได้ไม่ว่าที่ไหน เมื่อไหร่ อย่างไร กับใคร
หรือแม้ไม่มีใครก็ตาม
อย่าเสียเวลาตามหาความสุขชั่วคราวอีกเลย .......
ความสุขอยู่ในใจเราเนี่ยแหละ
0 comments:
Post a Comment